Muzikale wansmaak, bestaat het wel?

Muzikale wansmaak, we hebben er allemaal wel een idee bij. Platen die echt niet kunnen en wanneer je hoort dat iemand daarnaar luistert er al gauw conclusies worden getrokken. Ik snap dat wel, maar ik vraag me tegelijkertijd af of het eigenlijk wel bestaat…

Mijn eerste CD (in ieder geval de eerste CD die ik van mijn eigen geld heb gekocht) was van ABBA, niet eens een “echt” album maar een verzamel CD. Daarnaast is er ook nog de CD die ik als eerste heb gekregen van mijn ouders, dat was Harvest van Neil young. Beide albums kende ik uit hun platencollectie, ik had alleen zelf natuurlijk geen platenspeler, maar ik kon wel CD’s draaien en vond het wel heel gaaf om die platen zelf ook te hebben. Dan hoefde ik op de zaterdag niet meer als eerste naar beneden om rustig platen op te kunnen zetten, maar kon ik het op mijn eigen kamer zelf luisteren. Je kunt je wel voorstellen dat ik ontzettend blij was met deze CD’s.

Wanneer ik tegenwoordig over mijn muziekcollectie praat en het eerste album komt ter sprake, dan noem ik eigenlijk altijd Harvest van Neil Young. Ik weet niet meer welke van de twee ik echt als eerste had, ik vermoed Harvest maar ik weet het niet helemaal zeker. Daarbij vind ik Harvest een stuk meer verantwoord om te noemen in een dergelijk gesprek.

Van de week had ik weer zo’n gesprek en vroeg me af waarom ik Harvest eigenlijk het liefste noem, bestaat “slechte” muziek wel? Tuurlijk is er muziek waar ik persoonlijk niets mee heb, muziek die ik te simpel vind, of muziek die mij totaal niet kan pakken. Dit hoeft voor een ander natuurlijk helemaal niet zo te zijn… Vaak gaat muziek ook gepaard met herinneringen en gevoelens die het oproept, hoewel ik zelf tegenwoordig geen platen van ABBA meer zou aanschaffen vind ik die ene CD die ik heb liggen toch wel erg leuk. Met name door de herinneringen die ermee gepaard gaan. Bij de muziek die ik tegenwoordig koop hoor ik liever meer lagen, ingewikkeldere passages waar je echt naar moet luisteren om het helemaal te ontleden, daar wordt ik nu enthousiast van. Ik ben dat gaan leren waarderen, ik heb geleerd steeds meer te kunnen horen in muziek en daarom houd ik nu ook van meer gelaagde en ingewikkeldere muziek. Vroeger was dat nog niet zo en daar is eigenlijk bar weinig mis mee denk ik.

Vond je dit interessant? Volg ons dan, via onderstaande kanalen.